بازگشت
روزگـــا ر
محمد عارف یوسفی محمد عارف یوسفی

دل د یوانه

 

در درون سینهء مــــــــــــن یک دل دیــوانـه است    

    لیک به پنـــــدارش هنوزهم عاقل و فرزانـه است

هـــر چه اعمــار میکنم دل میکند ویــران ز نــاز      

   مست و سرکش تا هنــــــوز عادتش طفلانـه است

گاهی ما را مینشاند در غــــــــم و انــــــــدوه کس    

     گهگی از خوشی هــــا سر خوش و مستانـه است

گــــاه نشیبند چــــون گـــدایی بـــــر سر راه کسی  

       گـــــاه دمــــاغش را نشاط مسنــــد شاهـانـه است

گـــــاه گذارد در مسیر و راه مـن مشکل هـــــزار    

     گـــاه به گیسوی پــــریشان خیــــــالم شانـه است

گـــــاه پذیرد سینه ام را خـــانه اش از جــان و دل     

    گــاه سرش را هـم هــوای رفتن ازین خانـه است

خـاطر ما را قبــــــول دارد گهـی بی چند و چــون   

      گــــاهی بر رد مـــرامم پیش او صد بهانـه است

گــــاهی میگریزد ز جنجال و ز غوغـــای جهــان    

     گـــــاه به دنبــــال مصیبت بی سبب روانـه است

حــــــال و احــــوال دلـــم را من چی گــویم یوسفی    

   لحظهء جــان است مــــرا او لحظهء بیگانـه است    

 

آمستردام

بیست و یکم سپتمبر 2008

 

 

روزگـــا ر

 

ای روزگــــار بیــــــــا نشین حـرف د لت بگــو 

   حـرف د لت عیـان کــن و از مشکلت بگــو

کشت کــرده ای چــو رنج و غصه در زمین دل 

   آیـــا تــرا چی میـــرسد از حـــاصلت بگــو

هـــر دل کـه پرسشش بکنی زخــم تـو در اوست   

 از ایـــن طـریق و شیـــــوهء اراذیلت بگــو

فرش رهت نمــــوده ای دل میــــــدوی هنـــــوز 

   از راه مگــو ز مقصد و از منــــزلت بگــو

افســـــرده میکنــــی همـــه آزرده میکنـــــــــــی 

   تا کی به جبــر و میــدوی از تحمیلت بگــو

درد و غـــم و غصه و رنـج و عـــذاب و اشک 

   جز این همه چی داری تو در تشکیلت بگــو

از کی تــو آری بــر مــن و امثـــال مــن دهــی  

  از بــودجه و دخــــل خود از تمـویلت بگــو

در میهـــن خـــرابه ام آخـــــر چی وقت تمـــــام 

   رنـــــج و شکنجــه میشود از تعجیلت بگــو

طفــــل یتیـــــم و بـــــی کس و نــــادار میهنــــم  

  دردش چـی وقت کــم کنی از تنزیلت بگــو

بــر دیگــران خــوشی و سرور، خرمی و عیش  

  بــر مــا همــه مصیبت ازیــن تعدیلت بگــو

وجــــد و نشاط و شادی تـــــرا وعده بـود به ما 

   از مـــا چــرا گــرفتــــه ای از تمثیلت بگــو

در اذیت مـــــردم مـــــا گــــر تــــرا حـــدیست 

   کــافــی چـــی وقت میشود از تکمیلت بگــو

یــــــک نغمهء شادی نشنیدیم مگـــــر ز تــــــو  

  کیست نغمــه خـــوان انجمن و محفلت بگــو

با آنــــــکه ز نــــیرنگ تـــو واقف همه بـــــود 

   لیکــن چسان شونـــد همگی غـــــافلت بگــو

چـــون یوسفی هــــزار وهــزار صید تــو شوند 

  داری چی رمـــز، طلسم دل سنگـد لت بگــو  

 

آمستردام

بیستم سپتمبر 2008


September 21st, 2008


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان